конвергентная редакция
View more presentations from Oleg Khomenok
Friday, May 27, 2011
Thursday, May 26, 2011
Five essential steps for media training
Written by David Brewer/ For international media training to be successful, tried, tested and proven case studies from a similar region are needed. Theory has limited value, as do examples of what works in the West, unless the examples directly relate to local issues and concerns. You also need a great local co-trainer, management buy-in, enough time working one-to-one with participants, and a way of creating a solid network for future learning and development. The following five tips are for those who want to ensure that what’s delivered is relevant, lasting and can be built on in the future.
Poor quality journalism and output are usually a reflection of an ailing media business. The real issue may be at the heart of the organisation – the management. Helping them understand that certain changes could benefit their business is the best starting point. If that process helps management understand the business reasons for the training, and they then buy into the process, then a proper training programme, focused on the business objectives, can be designed and delivered. If that essential first step doesn’t take place the result could be disillusioned staff who finds there is no appetite from their line managers for them to apply the lessons taught to them on the course.
/ If you don’t ensure management buy-in for training it could be a waste of time /
They want examples which they can measure themselves against, practical steps that can yield results, and someone they can contact if they encounter problems.
Most of all, media organisations in the developing world appreciate examples from those who have delivered while dealing with similar issues to those they are facing.
Details of how things work at the BBC, CNN or Al Jazeera are all useful, but a media house in Africa may find tips and tricks from a media house in Asia more appropriate to their needs; in my experience they have certainly paid more attention to those examples.
/ People need tried, tested and proven solutions, particularly if from territories similar to their own /
Usually, training course participants come from a selection of media organisations. Participants may already know each other, but may not have spent a work together working in interactive sessions and producing group presentations.
Finding a way to build on those new relationships, in a way that enables further growth and development, is important. It could also lead to locally-organised training in the future run by those who benefited from the first training.
This capacity building should be a by-product of all interventions. The setting up of a local journalist association could help ensure that the fellowships created during the training are available for future generations.
/ Ensure what’s left behind is lasting and can grow /
This is increasingly happening and, when it does, the training is enhanced.
The outside trainer and the local co-trainer need to spend enough time going through the proposed agenda, carrying out local research, ensuring all the presentations and group work is appropriate, and then sharing the task of delivering.
By the end of the week the international trainer needs to be working as the co-trainer to the local trainer. Ideally, the local co-trainer should run at least one session each day.
/ Local knowledge is essential if the training is to be relevant /
Ideally, the invited trainer and the local trainer should schedule 20-minute clinics with each participants where they can talk through any issues that concern them and which they did not feel comfortable about raising in the group sessions.
These clinics are rather like going to see the doctor. The participant turns up with a question/issue, and the trainer and the co-trainer prescribe a course of action to deal with the problem. The trainers, both local and international, then make themselves available, via email, Skype, Facebook or Twitter to follow up with the participant, if needed (at no cost to the participant).
If there is a local association, the co-trainer could suggest the setting up of a self-help members-only forum where participants offer on-going support to their peer group and continue to learn together from locally-relevant experience.
/ One-to-one sessions can help make training relevant and meaningful /
The point is to ensure that all the effort that goes into organising training has a lasting benefit for those it was intended to help and that it was not just a box-ticking exercise.
The author of this piece, David Brewer, is a journalist and media strategy consultant
/ Theory has limited value, as do examples of what works in the West unless they relate directly to local issues and concerns /
1: Achieve buy-in from management
Training delivered following an external training needs assessment that focuses on superficial issues, such as poor TV packaging/presenting skills or sloppy writing, could be failing to identify the real issues that need attention.Poor quality journalism and output are usually a reflection of an ailing media business. The real issue may be at the heart of the organisation – the management. Helping them understand that certain changes could benefit their business is the best starting point. If that process helps management understand the business reasons for the training, and they then buy into the process, then a proper training programme, focused on the business objectives, can be designed and delivered. If that essential first step doesn’t take place the result could be disillusioned staff who finds there is no appetite from their line managers for them to apply the lessons taught to them on the course.
/ If you don’t ensure management buy-in for training it could be a waste of time /
2: Deliver regionally-relevant case studies
Theory is never welcome on its own. People want case studies. Tried, tested, and proven examples of where the media business has improved through proper training implemented following the management buy-in (mentioned above), and which deliver results in terms of workflow efficiencies, audience satisfaction and increased revenue-generation.They want examples which they can measure themselves against, practical steps that can yield results, and someone they can contact if they encounter problems.
Most of all, media organisations in the developing world appreciate examples from those who have delivered while dealing with similar issues to those they are facing.
Details of how things work at the BBC, CNN or Al Jazeera are all useful, but a media house in Africa may find tips and tricks from a media house in Asia more appropriate to their needs; in my experience they have certainly paid more attention to those examples.
/ People need tried, tested and proven solutions, particularly if from territories similar to their own /
3: Build local networks and associations
Media intervention is all about capacity building and transferring skills. It should also be about building local networks of like-minded individuals who can take that knowledge to the next level in a way that is culturally and regionally relevant.Usually, training course participants come from a selection of media organisations. Participants may already know each other, but may not have spent a work together working in interactive sessions and producing group presentations.
Finding a way to build on those new relationships, in a way that enables further growth and development, is important. It could also lead to locally-organised training in the future run by those who benefited from the first training.
This capacity building should be a by-product of all interventions. The setting up of a local journalist association could help ensure that the fellowships created during the training are available for future generations.
/ Ensure what’s left behind is lasting and can grow /
4: Engage a local co-trainer
Flying in a Western ‘expert’ to deliver training is often welcome. Participants usually seem eager to learn from what is happening outside of their own regioins. However, ensuring that training is relevant and sensitive to the local situation is crucial. Every intervention should be double-headed with the invited trainer working alongside a local co-trainer.This is increasingly happening and, when it does, the training is enhanced.
The outside trainer and the local co-trainer need to spend enough time going through the proposed agenda, carrying out local research, ensuring all the presentations and group work is appropriate, and then sharing the task of delivering.
By the end of the week the international trainer needs to be working as the co-trainer to the local trainer. Ideally, the local co-trainer should run at least one session each day.
/ Local knowledge is essential if the training is to be relevant /
5: Offer one-to-one clinics
Feedback forms are important. It enables those organising the training to learn what participants thought about the benefits and flaws. However the feedback forms are often filled out in a rush at the end of a week of training when people are keen to get away and are probably not in the best frame of mind to offer a considered response.Ideally, the invited trainer and the local trainer should schedule 20-minute clinics with each participants where they can talk through any issues that concern them and which they did not feel comfortable about raising in the group sessions.
These clinics are rather like going to see the doctor. The participant turns up with a question/issue, and the trainer and the co-trainer prescribe a course of action to deal with the problem. The trainers, both local and international, then make themselves available, via email, Skype, Facebook or Twitter to follow up with the participant, if needed (at no cost to the participant).
If there is a local association, the co-trainer could suggest the setting up of a self-help members-only forum where participants offer on-going support to their peer group and continue to learn together from locally-relevant experience.
/ One-to-one sessions can help make training relevant and meaningful /
The point is to ensure that all the effort that goes into organising training has a lasting benefit for those it was intended to help and that it was not just a box-ticking exercise.
The author of this piece, David Brewer, is a journalist and media strategy consultant
Клэй Ширки (Clay Shirky): Как социальные сети создают историю | Video on TED.com
While news from Iran streams to the world, Clay Shirky shows how Facebook, Twitter and TXTs help citizens in repressive regimes to report on real news, bypassing censors (however briefly).
Алиса Миллер делится новостями о новостях | Video on TED.com
Alisa Miller, head of Public Radio International, talks about why -- though we want to know more about the world than ever -- the US media is actually showing less. Eye-opening stats and graphs.
Wednesday, May 18, 2011
Ռուսական բլոգոսֆերան հանրային դիսկուրսում. RuNet-ի քաղաքականության և մոբիլիզացման քարտեզագրում
Ուսումնասիրությունը ներառում է մի շարք փոխկապակցված ոլորտներ, որոնք նպաստում են և հիմնված են ռուսական ինտերնետի վրա, այդ թվում`ռուսական բլոգոսֆերան, «Twitter»-ը և առցանց լրատվամիջոցների էկոլոգիան: Բացի մի շարք ինտերնետային և հաղորդակցության առանցքային հարցերի ուսումնասիրումից, նախագծի հիմնական նպատակն է` փորձարկել, կատարելագործել և համատեղել տարբեր մեթոդաբանական մոտեցումները` ինտերնետն առավել խոր հետազոտելու համար: Հետազոտությունը վերլուծում է ռուսական բլոգոսֆերան` շեշտը դնելով քաղաքականության վրա: Սա ծրագրի առաջին հրապարակային հետազոտական թողարկումն է:
http://cyber.law.harvard.edu/sites/cyber.law.harvard.edu/files/Public_Discourse_in_the_Russian_Blogosphere-RUSSIAN.pdf
Ինչպես շրջանցել ինտերնետային գրաքննությունը
Քանի որ մենք հավատում ենք, որ ինտերնետային գրաքննությունը ոչ միայն դեմ է համացանցի հիմնական նպատակին, այն է` թույլ տալ մարդկանց հաղորդակցվելու ում հետ ուզում են, այլ նաև արմատապես դեմ է համոզմունքների ու խոսքի ազատության համընդհանուր իրավունքին, «Ամեն ոք ունի համոզմունքներ ունենալու և արտահայտվելու իրավունք. այս իրավունքը ներառում է համոզմունքներին անարգել հավատարիմ մնալու և տեղեկություններ ու գաղափարներ որոնելու, ստանալու ու տարածելու ազատություն` լրատվության ցանկացած միջոցներով, անկախ պետական սահմաններից» (Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագիր, հոդված 19), ուստի Ձեզ առաջարկում ենք «Ինչպես շրջանցել ինտերնետային գրաքննությունը» գիրքը:
Այն ոչ միայն կօգնի ձեզ գտնել ձեր ուղին գործիքների և տեխնիկայի բազմազանության մեջ, որոնք թույլ են տալիս հաղթահարելու ինտերնետային գրաքննությունը, այլև կտեղեկացնի, թե ինչպես է գրաքննությունն աշխատում վարագույրների հետևում: Դուք կարող եք ծանոթանալ նաև այն ռիսկերին, որոնք կարող են կապված լինել այս գործիքների կիրառման հետ, և կօգնի ձեզ գնահատելու և մեղմացնելու դրանք` շնորհիվ կոդավորման կամ անոնիմության տեխնիկաների:
Monday, May 16, 2011
Ռոյթերսը հրատարակում է նոր սոցիալական մեդիայի ուղեցույց
Լրացուցիչ տեղեկությունների համար սեղմեք այստեղ:
Մեդիա օրենքների ձեռնարկ
Որո՞նք են ազատ մամուլի առավելություններն ու պատասխանատվությունները: «Մեդիա օրենքների ձեռնարկի հեղինակ պրոֆեսոր Ջեյն Քըրթլին (Professor Jane Kirtley)՝ Միննեսոտայի համալսարանի Մամուլի էթիկայի և իրավունքի դասախոսը, հետազոտում է, թե ինչպես է ազատ հասարակությունը պատասխանում այս հարցին:
Գիրքը PDF ֆորմատով ( 2.59 MB)
Новые медиа с изнанки
Web Dogma. 10 правил создания сайтов для пользователей
Эрика Райса (Eric Reiss), специалиста по вопросам информационной архитектуры, юзабилити и user experience.
1. Всё, что существует только для удовлетворения внутренней политики владельца сайта, должно быть устранено.
2. Всё, что существует только для удовлетворения эго дизайнера, должно быть устранено.
IJNet - Онлайновый тренинг
В этом разделе вы найдете информацию о предстоящих онлайновых курсах для журналистов в дополнение к тем, что предлагает International Center for Journalists. Вы также получите доступ к материалам для тренинга, отнесенных по теме к этому разделу. Чтобы найти материалы по нужной тематике, используйте открывающееся меню "отбор по теме."
Если у вас есть материалы для тренинга, которыми вы желаете поделиться с другими, пожалуйста, пришлите их для рассмотрения по почтовому адресу editor@icfj.org .
Alexis Ohanian: How to make a splash in social media (Հայարեն լուսագրով)| Video on TED.com
In a funny, rapid-fire 4 minutes, Alexis Ohanian of Reddit tells the real-life fable of one humpback whale's rise to Web stardom.
СПРАВОЧНИК РЕПОРТЕРА ПО МУЛЬТИМЕДИЙНОМУ МАСТЕРСТВУ
Новая серия: Обучающая программа Минди МакАдамс “Справочник репортера по мультимедийному мастерству”(СРММ) на русском языке (1)
В феврале 2009 года профессор Минди МакАдамс, преподающая он-лайн журналистику в Университете штата Флорида, начала серию блогов “Справочник репортера по мультимедийному мастерству”.Эта серия из 15 частей (здесь она полностью на английском языке в формате pdf ) обо всех основных моментах, которые должен знать начинающий мультимедийный журналист, и является великолепной обучающей программой для тех, кто решился, наконец, в одиночку и без дорогих курсов перешагнуть через рамки известных видов средств массовой информации.
Նախագծի մասին
Այս բլոգը ստեղծվել է «Լրագրողներ հանուն ապագայի» ՀԿ նախաձեռնությամբ` «Նոր մեդիա դասընթացներ մեդիա հասարակության համար» ծրագրի շրջանակներում։
Այս փորձարարական հարթակը, ըստ էության, նրանց համար է, ովքեր իրենց լրագրողական կամ բլոգերական փորձը կուտակելով` ցանկություն ունեն այն փոխանցել նաև մյուսներին:
Այսպիսով` այս հարթակի միջոցով մենք նպատակ ունենք միավորել լրագրության դասախոսներին և ակտիվ բլոգերներին, ովքեր կարող են կիրառել այստեղ կուտակված օգտակար տեղեկությունը սեմինարների, դասախոսությունների և ելույթների ժամանակ:
Միևնույն ժամանակ բլոգը բաց է բոլոր նրանց համար, ովքեր ուզում են իրենց ինտելեկտուալ ներդրումն ունենալ և կիսվել լրագրությանը կամ նոր մեդիային վերաբերող իրենց պատրաստած նյութերով, զեկույցներով, օգտակար խորհուրդներով, մասնագիտական գրականությամբ և տեսանյութերով:
Այսպիսով` այս հարթակի միջոցով մենք նպատակ ունենք միավորել լրագրության դասախոսներին և ակտիվ բլոգերներին, ովքեր կարող են կիրառել այստեղ կուտակված օգտակար տեղեկությունը սեմինարների, դասախոսությունների և ելույթների ժամանակ:
Միևնույն ժամանակ բլոգը բաց է բոլոր նրանց համար, ովքեր ուզում են իրենց ինտելեկտուալ ներդրումն ունենալ և կիսվել լրագրությանը կամ նոր մեդիային վերաբերող իրենց պատրաստած նյութերով, զեկույցներով, օգտակար խորհուրդներով, մասնագիտական գրականությամբ և տեսանյութերով:
«Ով` ով է» խորագրի ներքո ներկայացված է լրագրություն և նոր մեդիա միջոցներ դասավանդող դասախոսների և փորձագետների կենսագրական տվյալները, ինչը կօգնի վերջիններիս ճանաչել միմյանց, ու կխթանի շփումներին այս հարթակի միջոցով։
Ակնկալում ենք, որ այստեղ տեղադրված նյութերը կօգնեն թե դասախոսներին` հարստացնելու իրենց գիտելիքներն ու մեթոդական բազան, թե նոր մեդիա միջոցներով հետաքրքրված հանրության լայն շրջանակներին։
Լրացուցիչ տեղեկությունների համար գրեք info@jnews.am հասցեով։
«Նոր մեդիա դասընթացներ մեդիա հասարակության համար» ծրագիրն իրականացվում է Վրաստանում և Հայաստանում Նիդերլանդների թագավորության դեսպանության ու ԵԱՀԿ երևանյան գրասենյակի ֆինանսական աջակցությամբ։
Facebook & Social Journalism
Презентация Вадима Лаврушика в Школе журналистике Колумбийского университета, рассказывающая, как журналисты используют Facebook в своей работе.
Facebook's Vadim Lavrusik gave a presentation at Columbia University School of Journalism this weekend on how journalists are utilizing Facebook in their reporting and storytelling.
Facebook's Vadim Lavrusik gave a presentation at Columbia University School of Journalism this weekend on how journalists are utilizing Facebook in their reporting and storytelling.
Մեդիա մաեստրո. Часкор -ի խմբագիրը գոյատևելու բացառիկ մասնագետ
Часкор-ի խմբագիր Իվան Զասուրսկիի հետ զրույցը կայացավ Աղվերանում, որտեղ նա իբրև փորձագետ մասնակցում էր «Զանգվածային լրատվության նոր մեդիա միջոցները» թեմայով լրագրողական դասընթացին: Նա ներկայացրեց իր տեսակետը նոր մեդիա միջոցների կիրառման արդյունքում ԶԼՄ-ների ոլորտում տեղի ունեցող փոփոխությունների վերաբերյալ:
- Դուք հայտնի եք որպես լրագրող, բլոգեր, նոր մեդիայի փորձագետ, ինչպե՞ս կներկայացնեիք ինքներդ Ձեզ:
- Ուղղակի լրագրող եմ:
- Բայց բլոգերությամբ զբաղվում եք:
- Այնքանով որքանով, ինձ համար լրագրությունն ավելի կարևոր է: Այն, որ «Facebook»-ում մեկնաբանություններ եմ գրում կամ էլի ինչ-որ բաներ, չի նշանակում, որ բլոգեր եմ. հիմա բոլորն են «Facebook»-ում: Ես «Lifejournal»-ում բլոգ ունեմ, բայց այն ավելի շուտ օգտագործում եմ, երբ անհրաժեշտ է իմ թերթի հոդվածների անոնսը ներկայացնելու համար:
- Ի՞նչ եք կարծում, որն է լրագրողի դերն ազատ նոր մեդիա միջավայրում:
- Հսկայական դեր ունեն լրագրողները, նրանք կազմակերպիչներ են: Նախկինում մեզնից պահանջում էին, որ և՛ գրեինք, և՛ լուսանկարեինք, և՛ ցույց տայինք: Այժմ մեզնից այնքան էլ շատ բան չի պահանջվում: Ընդամենը պետք է կազմակերպենք, այսինքն, պետք է լինենք ուշադիր, տեղյակ լինենք իրադարձություններին, որ մարդկանց մասնակից դարձնենք այդ ամենին ու փոխանցենք նրանց տեսակետը: Իրականում, մարդկանց հետաքրքրում է, թե ի՞նչ են մտածում մյուսները: Այժմ լրագրողները պետք է ասես մարզիչի դեր ստանձնեն՝ հենց կազմակերպելու առումով:
- Քանի որ շատե՞րն են սկսել գրել սոցիալական ցանցերում...
- Թող գրեն, որքան աղբյուրները շատ լինեն, այնքան լրագրողի համար լավ: Իսկ եթե աղբյուրներն իրենք և՛ գրում, և՛ նկարում են, ուրեմն մեր բախտը բերել է:
- Դուք արմատապես նոր մոտեցումներ եք ցուցաբերում ներկայիս մեդիա միջավայրում. դա՞ է ԶԼՄ-ների գոյատևման գրավականը նոր իրողությունների պայմաններում:
- Ես արմատական նոր մոտեցում չեմ ցուցաբերում, այլ ուղղակի, ինչպես ասացիք, փորձում եմ գոյատևել, և այդ պարագայում պահպանողական լինել չեմ կարող: Պահպանողական աշխարհն իմ նման մարդկանց համար չէ: Գոյատևելու համար մենք ստիպված ենք անընդհատ նոր բան մտածել՝ մեր տեղն ունենալու համար: Ինտերնետում, փառք Աստծո, ինձ հաջողվել է այդ տեղն ունենալ ու ինչ-որ կերպ ամրապնդվել: Ինչևէ, կարծում եմ, որ ԶԼՄ-ներն, այսուհանդերձ, կգոյատևեն, քանի որ բլոգերը ԶԼՄ-ներին չեն փոխարինի, իսկ բլոգերները լրագրողներին կարող են փոխարինել մասնակիորեն:
- Այսինքն, ըստ Ձեզ, ավանդական ու նոր մեդիաները շարունակելու են զուգահեռ գոյատևե՞լ ու աշխատե՞լ:
- Կարծում եմ, այո֊։ Ամեն դեպքում, իհարկե, կան մարզային, կենտրոնական, գլոբալ կամ այլ տեսակի լրատվամիջոցներ, ու ամեն մակարդակ ունի իր կանոնները: Մարզային լրատվամիջոցների համար թվում է, թե կայք պետք չէ կամ ամեն դեպքում մարդիկ այնքան քիչ բան գիտեն ինտերնետի ու նոր մեդիաների մասին, որ չեն էլ պատկերացնում՝ պե՞տք է կայքն իրենց, թե՞ ոչ ու ինչպե՞ս այն կարելի է օգտագործել, ասենք, իրենց նյութը գրելու, այլ մարզերում գործընկերների հետ շփվելու, նրանց գրածը կարդալու ու տեղեկատվություն փոխանակելու համար: Եթե չգիտեն, ոչինչ անել չեն կարող, պարզ է: Սակայն մարզային մակարդակից այսկողմ արդեն առանց ինտերնետի ոչինչ չես անի: Եթե դու չկաս ինտերնետում, մարդիկ անգամ կարող են մոռանալ քո գոյությունը:
- Սեմինարի ընթացքում դուք մեդիա կազմակերպությունը համեմատեցիք նվագախմբի, իսկ բլոգերներին՝ դիջեյների հետ: Ստացվում է, որ այսօր երաժշտությամբ կարող են զբաղվել բոլո՞րը, ովքեր ցանկանան:
- Ավելին, բոլորն էլ զբաղվում են: Հենց դրանով է առանձնանում նոր իրականությունը: Նախկինում բոլորը գալիս էին համերգի ու նայում պարող միակ զույգին: Կարող է շատ լավ էին պարում, սակայն բոլորը նստած էին ու ոչ ոք չէր շարժվում, ոչինչ չէր անում: Զույգը պարում էր, մյուսները՝ նայում էին: Իսկ հիմա ինչպես է, գնում ես դիսկոտեկ, բոլորը պարում են ու, կարծում եմ, մարդկանց համար սա ավելի լավ է, քանի որ բոլորն են «մարզվում»...
- Լրատվամիջոցներին վերահսկելու համար պետությունն այժմ ստեղծում է լիցենզավորման համակարգ, օրենքներ: Ի՞նչ եք կարծում, ապագայում կհաջողվի վերահսկել նոր մեդիա միջոցները:
- Նոր մեդիա միջոցները վերահսկել հնարավոր չէ այնպես, ինչպես ավանդականը։ Դա բացատրվում է այս դաշտում գործող օրենսդրությամբ: Եթե ինձ վերահսկում են Հայաստանում, լավ, ես կարող եմ վրացական դոմեյնով կայք ունենալ, եթե Վրաստանում վերահսկեն, կդառնամ ռուսական կայք, այստեղ էլ փակեցին, կաշխատեմ com տիրույթում: Դե լավ, ամերիկացիներն էլ նեղեցին, կդառնամ Ասանժ, կաշխատեմ Իսլանդիայում, այնտեղ տեղեկատվության օվշորային գոտի է: Այդ պատճառով ոչ մեկին ոչ ոք այլևս մինչև վերջ չի կարող ճնշել: Այլ հարց է, որ կարող են փորձել սեփական ժողովրդին զրկել տեղեկատվությունից, ինչպես Լիբիայում, Իրանում կամ Չինաստանում, սակայն որքանով դա կհաջողվի, դժվար է ասել:
- Իսկ նշված նոր իրողությունները հաշվի առնելով՝ ժամանակը չէ՞ սկսել կրճատել լրագրության ֆակուլտետները, լրագրողների թիվը...
- Ոչ, ոչ, ուղղակի կրթական ծրագրերը փոխելու ժամանակն է: Այսինքն, այլևս կարիք չկա պատրաստել թերթերի համար աշխատող լրագրողներ, այդպիսով մենք գործազրկության խնդիրն ավելի ենք բարդացնում: Ամսագրերի համար աշխատողների կարիք՝ պահանջարկ կա: Ֆոտոթղթակիցնե՞ր, օպերատորնե՞ր... Կասկածում եմ, քանի որ տեխնիկական առումով շատ բան է փոխված: Ճիշտ է, թվային տեխնիկայով ևս պետք է կարողանալ ճիշտ նկարել, բայց համոզված չեմ, որ դրա համար պետք է առանձին մասնագիտական կրթություն սնանալ: Կարելի է ունենալ հատուկ դասընթացներ կամ ամեն դեպքում, պետք է փորձել այլ կերպ աշխատել, ինչը հիմա մենք անում ենք Մոսկվայի պետական համալսարանում։ Փորձում ենք այնպես անել, որ մարդիկ կարողանան ամեն ինչ՝ և՛ նկարահանել, և՛ լուսանկարել, և՛ գրել, և՛ մոնտաժ անել, իմանան, թե ինչպե՞ս պետք է այդ ամենը տեղադրել առցանց տարբեր հարթակներում, անոնս ներկայացել: Այսինքն, հիմա լրագրողը պետք է նվագախմբի նման լինի, տեխնոլոգիաները նման հնարավորություն տալիս են ու այդ հնարավորությունը ունեն բոլորը։ Այլ հարց է, որ յուրաքանչյուրս պետք է կարողանանք դրանք հմտորեն կիրառել: Դրա համար հմտություններ ունենալը շատ կարևոր է:
Հարցազրույցը` Մարիաննա Պեպանյանի և Սուրեն Դեհերյանի
Աբյուր` JNews.am
ԼՀԱ հրավիրած լիտվացի փորձագետը Հանրայինի եթերում
Նոր մեդիաների փորձագետ Ջուգաս Պարսոնիսը, ով «Լրագրողներ հանուն ապագայի» ՀԿ հրավերով Հայաստանում էր հայ դասախոսներին և ուսանողներին ծանոթացնելու այլընտրանքային մեդիա միջոցներին, դրանց ազդեցությանն ու մասնագիտորեն կիրառելու հնարավորություններին, մեկնելուց առաջ հարցազրույց տվեց Հանրային հեռուստաընկերության «Ինտերակիվ»հաղորդման լրագրողին: Ստորև նեկայացված է այդ հարցազրույցն ամբողջությամբ:
Ջուգաս Պարսոնիս
Ջուգաս Պարսոնիսը բլոգոսֆերայում հայտնի է «նեկի» այսինքն` «ոմն» ծածկանունով: Նրա բլոգն էլ կոչվում է «նեզնայու»` այսինքն չգիտեմ: Ամեն օր մոտ 10 հազար ընթերցողի հետաքրքրում է այս ինչ-որ մեկի` չգիտեմ ինչը: Պարսոնիսը նախկին լրագրող է, և ժուռանալիստիկան 5-6 տարի առաջ փոխել է բլոգինգով:
Ջուգաս Պարսոնիս Այն, ինչ հրապարակում ենք թերթում կամ եթերում, մեծ մասամբ միակողմանի է: Իսկ ինտերնետում մենք կարող ենք խոսել այն մասին, թե ինչ են գրել թերթերը կամ ինչ է ցույց տվել հեռուստացույցը: Ինտերնետում ձեր լսարանն անսահմանափակ է, եթե լուրջ ես մոտենում քո գործին: Իսկ եթե սահմանափակ է, ուրեմն դու ես մեղավոր:
Պարսոնիսը Վիլնյուսի պետական համալսարանի դասախոս է: Իր ուսանողներին սովորեցնում է բլոգ գրելու արվեստը ու համացանցում ակտիվ լինելու գաղտնիքները: Վստահ է, որ մեկ անձը շատ ավելին կարող է անել ինտերնետում քան մի ամբողջ լրատվամիջոց: Սեփական փորձով համոզվել է, որ նույնիսկ մեկ գրառումը կարող է հասարակական խմորումների առիթ տալ:
Ջուգաս Պարսոնիս. Երևանում ես ուսանողներին պատմեցի մի բլոգային նախագծի մասին, որտեղ բլոգերները վերցնում են որևէ մթերատեսակ և բացահայտում, թե ինչ վնասակար բաղադրություն ունի այն: Առևտրային ընկերությունները դատի տվեցին այս բլոգերներին, սակայն քաղաքացիական հասարակությունը ոտքի կանգնեց ու կանխեց ապօրինությունը: Այսինքն հասարակությունը բլոգի, ազատ խոսքի կարիք ունի, և բլոգի ազդեցությունը բավական մեծ է:
Հենց այս պատճառով Պարսոնիսը թողեց պրոֆեսիոնալ լրագրությունը ու զբաղվեց բլոգինգով: Նա գիտի, որ մոտ ապագայում առավել լսելի ու ընկալելի խոսքը նոր մեդիայինն է: Այսօր տեղի ունեցող դեպքերն էլ սրա վառ ապացույցն են ու ազդակը մեյնսթրիմի լրատվամիջոցներին:
Ջուգաս Պարսոնիս. Արևմուտքի ամենազդեցիկ մեդիապերսոնան` Ռուպորդ Մերդոկը, էյփլի հետ հրատարակելու է այսպես ասած էլեկտրոնային թերթ: Ո~վ կմտածեր որ նման բան կարող է լինել: Սա մարտահրավեր է ավանդական լրատվամիջոցներին, որոնք դեռ չեն հասկացել, թե ինչ է կատարվում աշխարհում:
Պարսոնիսը իր բլոգով և գումար է աշխատել և անգամ հարկեր մուծել: Սակայն գիտի, որ բլոգն ու նոր մեդիան սոսկ փող աշխատելու համար չեն: Նա խորհուրդ է տալիս մտածել ոչ թե փողի մասին, այլ հետաքրիր բան գրելու:
Ջուգաս Պարսոնիս Բլոգը նոր բացած մարդիկ սկսում են խաղալ, նայել` տեսքով սիրուն է, թե ոչ, ուրախանում են, որ իրենց կարդում են: Հետո գալիս է գիտակցությունը, թե ինչ կարող ես անել հասարակության համար: Պաշտոնական լրատվամիջոցը քո փողոցի մասին տեղեկություն երբեք չի տարածի, բայց չէ որ մարդուն հետաքրքիր է , թե ինչով է ապրում իր թաղամասը, իր փողոցը:
Պարսոնիսը պատրաստվում է բլոգային նոր նախագիծ սկսել: Մեզ շատ բան չպատմեց դրա մասին, բայց խոստացավ, որ այն լուրջ բովանդակություն է ունենալու և մեծ լսարան:
Աղբյուր` JNews
Monday, May 2, 2011
Пример конвергентной редакции
Friday, April 15, 2011
T-Camp Աղվերանում
A three-day camp for journalism teachers (T-camp) in Aghveran, Armenia was organized by “Journalists for the Future” NGO on November 26-28: the topic – “New Media Tools for Journalism Education”. Among participants there were lecturers of journalism departments from state and non-state universities of Armenia. T-camp were moderated by experts on communication, journalism and on-line resources Dziugas Parsonis and Ana Keshelashvili invited from Lithuania and Georgia respectively.
The aim of the course is to introduce alternative media tools to journalism teachers and to show the opportunities of their usage in professional activities.
The participants theoretically as well as practically examined and discussed different topics related to the transformation of mass media in digital environment, the impact of social networks and the ways and rules of communication on the Web domains.
The experts introduced to the participants new media technologies necessary for a universal journalist and the opportunities they provide, as well as they enriched the methodological basis of Armenian university teachers.
To encourage the use of new media tools and to develop the professional skills of the Armenian journalists, the “Journalists for the Future” NGO plans to organize other analogical seminars in the future for the journalists working in the regions of Armenia. This will contribute to the effectiveness of regional media with the usage of new media tools.
The «New Media Workshops for Media Society» program is implemented with the financial support of the Social Transformation Programme(Matra) of the Embassy of the Kingdom of the Netherlands in Georgia and Armenia and the OSCE Office in Yerevan.
